Tembel insanların her vakit en kestirme yolu buldukları söylenir. Bu kelam ne kadar hakikat bilemiyorum fakat Paul Lafergue’den ilham alan bir tembel olarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim shooter oyunlarında çok fazla hareket etmeye üşendiğim için keskin nişancılığı pek bi severim. Yani düşününce haldır haldır elinde makineli tüfekle koş, çatışmaya gir, üstün başın kan revan içinde kalsın çok anlamsız şeyler. Taa çocuklukta Counter-Strike’da AWP ile başlayan bu sevda vakitle içerisinde her Sniper Rifle ya da Marksman Rifle olan oyunda kendimi uzak diyarlarda minik baş pikselleri kovalarken bulmamla sonuçlandı.
Bilhassa İkinci Cihan Harbi belgesellerinde keskin nişancılarla ilgili olan kısımlar beni ekstra heyecanlandırmıştır. Takvimleri oldukça geriye sararsak Sniper Seçkine ile birinci tanışmam da tam olarak bu türlü bir belgesel sonrasına denk gelmişti. Birinci oyunu pas geçmemin akabinde Sniper Seçkine V2 ile bu sevdaya vuruldum ve sonrasında da çokça adam vurdum hem de X-Ray ile tahlil ederek! Serinin en son oyunu Sniper Seçkine 5 oynarken de yeniden beklentilerim birebir birebirdi, bir doruğa çıkayım çayımı, kurabiyemi hazırlayayım ve nefesimi tutup başlara tıklayayım!
Hitman Esintileri
2016 yılında baştan aşağı yenilenen Hitman serisi yeni üçlemesiyle birlikte büyük beğeni topladı. Oyun bölümünde birbirine bakıp “aa bu sistem hoşmuş aynısının lacivertini yapalım” metodunu birden fazla firma kullanıyor. Rebellion da Sniper Seçkine 5’i tasarlarken Hitman’den çokça ilham almış. Fakat oyun bir karbon kopyanın çok ötesinde Hitman ile keskin nişancılığı epey başarılı bir formda harmanlayan lezzetli bir türlü üzere olmuş. İkinci oyundan itibaren ana karakterimiz olan Karl Fairburne’ün ortadan kaldırdığı Nazi tehditlerinin haddi hesabı yok. Oyunumuz da yeniden tam olarak bu türlü bir devirde geçiyor. Bu kere işgal altındaki Fransa’dayız. EA’nin yayıncılığını yaptığı The Saboteur’da da birebir devri oynayıp çok keyif almıştım. Bu kere kentin merkezinde değiliz lakin Fransa’nın her köşesinde avlayacak çokça gaye, bozulacak çok sayıda Nazi planı var. Yeniden de Eyfel Kulesi’nin zirvesinden adam vuramadığım için biraz burukluk yaşıyorum.
Fransa’ya bir denizaltı ile ayak bastıktan sonra direniş ile tanışıp onların kurtarıcısı olmamız ortasında yalnızca bir vazife var. Lakin bu kurtarıcı olma süreci bizim İngiltere ordusuyla aramızı biraz açıyor. Yani The Shadow’umuz bir anda kendini askerden çok bir halk kahramanı olarak buluyor. Aslında Karl’ın lakapları da Çöl Hayaleti, Gölge ve Keskin Nişancı üzere sokak düzeyi üstün kahraman isimleri. Bu duruma hiç aldırış etmeyen Karl yeniden bildiği halde dereleri, zirveleri, gözetleme kulelerini aşarak Nazi avlamaya devam ediyor. Atlantik Duvarı’nı delerek başladığımız vazifeler silsilesiyle birlikte Nazi generali Möller’i cinnete sevketmeye başlıyoruz.
Ben Nazi Karargahı Arıyordum Ne Orta Mandıraya Geldim?!
Hitman üçlemesinin en büyük başarısı sizi minik bir açık dünya içerisinde büsbütün özgür bırakıp yalnızca işi yapıp, yapmadığınıza bakmasıydı. İşte Sniper Seçkine 5’de de durum büsbütün bu biçimde. Vazifelerin en başında yarı açık dünya bir haritaya giriş yapıyorsunuz ve bu alandaki isteğe bağlı yan misyonları, alandan sorumlu Nazi bilim adamı/albayı/müttefikini öldürüyorsunuz. (bu da isteğe bağlı) Bir de natürel ki ana vazifeler var lakin ne yazık ki bu ana vazifelerde çok fazla seçeneğiniz yok. Birçok vakit bir yerleri patlatmak asli misyonunuz olduğu için seçebileceğiniz azamî farklılık ya vanaları çevirmek ya da havalandırma boşluğuna patlayıcı bırakmak oluyor. Yeniden de bu koskocaman düşmanlarla dolu haritada tek başınıza sonsuz Nazi öldürmenin keyfi nitekim çok özel.
Tek başına demişken aslında isterseniz o kadar da tek başınıza olmayabilirsiniz. Oyunu co-op oynama seçeneği mevcut. Fakat asıl süper gelişme ana öyküdeki vazifelere öbür oyuncular Nazi keskin nişancıları olarak girip sizi öldürmeye çalışabiliyor. Oyunu birinci sefer bitirirken bu seçeneği kapatmak yararlı, fakat oyun bittikten sonra isterseniz daha hoş bir çaba için öteki insanların da yer aldığı bir senaryoya dalabilirsiniz. Ya da daha da eğlencelisi öbür insanların oyunlarına salça olup, onlar doruktan yapay zeka vurmakla cebelleşirken başlarına X-Ray soslu minik bir buse kondurabilirsiniz. Multiplayer’ın da yerli yerinde korunduğunu düşünecek olursak çeşitlilik manasında Sniper Seçkine 5’in elinde çokça eğlenceli yol var. Üstelik bu oyunu Game Pass üzerinden de oynayabildiğimiz için oyuncu bulma konusunda da pek problem yok.
Benim Hoş Tüfeğim Gel Seni Seveyim
Oyunda silah çeşitliliği konusunda tuhaf bir yol var. Kısımlara başlarken yanınızda bir tane sniper, bir tane smg ve bir tane de tabanca alıyorsunuz. Bunlar sizin ana silahlarınız. Lakin oyundaki düşmanların silahlarını da alıp kullanabiliyorsunuz. Tek dert düşmanlardan yahut odalardan bulduğunuz silahların tek bir şarjöre sahip olması. Yani 32 mermilik susturuculu bir MP-40 bulduğunuz vakit 32 mermi bittiği an kendi silahlarınızla başbaşasınız. Vazifelerle birlikte yeni ana silahlar açabiliyorsunuz. Haritalardaki kapalı geliştirme odalarını bulursanız bu silahlara eklentiler de açılıyor. Benim favorim oyunun en başında verdiği SREM-1 oldu. Aslında açıklamasında da yazdığı üzere tam manasıyla çok taraflı bir silah. İsterseniz uzak diyarlardaki Nazileri öldürün, isterseniz orta aradan rahatça başlara tıklayın. Fakat çok uzak uzaklıklar için daha net silahlar var lakin bu güç beraberinde önemli bir yavaşlığı da getiriyor şimdiden söyleyeyim.
Sniperler dışında makineli tüfekleri ve tabancaları da geliştirebiliyorsunuz. Hatta el kadar tabancaya kocaman bir takviye aparatı takıp bir anda pistolleri de orta menzil için ölümcül bir silah haline getirebilirsiniz. Toplam 9 kısımdan oluşan oyunun birinci sekiz kısmında kapalı bir ya da iki tane geliştirme masası da bulunuyor. Yani kısma başlayıp cephanenizden şad değilseniz buralardan kendinize baştan aşağı yeni bir envanter oluşturabilirsiniz. Her oynanış biçimine uygun silahlar yaratmak da mümkün. Bu da her ne kadar oyunun ismi Sniper Seçkine olsa da dilerseniz yakın dövüş yahut kapalılık temalı bir yol izleyebilmenize imkan sağlıyor. Bu çeşitlilik benim çok hoşuma gitti. Zati vuruş hissi konusunda oldukça başarılı da bir oyun serisi olduğu için Sniper Seçkine 5 benim için birçok alanda serinin tepesi olmuş diyebilirim.
Beyninizde Bir Adet Mermi Var Röntgen Çekmemiz Gerekiyor
Sniper Seçkine oyunlarının en büyük alametifarikası X-Ray soslu vuruş animasyonları bu oyunda da çokça karşınıza çıkacak. Bu animasyonların sıklığını ayarlardan değiştirebiliyorsunuz lakin şayet buna da üşendiyseniz animasyon sırasında iki kez peş peşe boşluğa basıp tekrar aksiyona dönebilirsiniz. Zira bir noktadan sonra çok fazla X-Ray görüyoruz ve beyindeki mermiler eski heyecanını kaybediyor. Yalnızca beyin değil, çok sayıda organa ateş ederek paramparça olduklarını adeta bir Mortal Kombat fataltysi kıvamında görebiliyorsunuz. Sönen ciğerler, paramparça olan böbrekler, gastriti kesen mide mermileri derken çokça mümkünlük bileğinizin yeteneğine kalmış.
Lakin oyunun tahminen de en büyük derdi bu organları patlatırken ortaya çıkıyor. Yapay orta ve alt zorluklarda nitekim felaket durumda. Yani tamam 350 metre uzaktan biri yanındaki arkadaşını öldürünce bi paniklersin lakin 15 saniye durup, “tamam ya anladım martılar başına taş attı, ayağından çıktı!” diyip birebir konuma gelmeleri biraz tat kaçırıyor. Zorluğu yükselttiğiniz taktirde ise tekrar uzak aralıklarda misal bir paradoks meydana geliyor lakin düşmana yaklaşmak neredeyse imkansız hale geliyor ve sizi yalnızca kapalılık temelli bir oyuna zorluyor. Fakat Rebellion bunu da biraz düşünmüş olacak ki oyunda custom zorluk ayarlama seçeneği var. Yani yapay zekanın agresifliğini, hareket tertibini yahut ortam şartlarına adapte olmasını kendiniz belirleyebilirsiniz, burayı biraz kurcalayıp optimize bir zorluk yaratmak oyun keyfini de ekstra arttıracaktır.
Görünmez Duvarlar Kurşun Da Geçirmiyor
Yarı açık dünyaya sahip olsa da Sniper Seçkine 5’in haritaları içerisinde çok fazla görünmez duvar var. Bazen haritaya bakıp, “Tamam şu yollardan kamyon geçmez Nazilere yakalanmayız” diyerek bir yol çiziyorsunuz fakat bir bakmışsınız orası görünmez bir duvar tarafından tıkanmış ve bütün plan çöpe gidiyor. Üstüne bir de oyunda zıplama olmaması, süratli koşunca yükselen kalp ritmiyle birlikte isabet oranınızın önemli biçimde azalması handikabı da gelince çömele çömele yeni yollar arayıp, bomboş haritada gereksiz vakit kaybetmenize yol açıyor. Karl’ın karakter animasyonları da 2022’den çok 2010’ların ortasından çıkmış üzere durduğu için bu çömelerek yürüme sekansları bir noktadan sonra sizi keskin nişancı aksiyonundan çok yürüme simülasyonu oynuyormuş hissine sokuyor.
En nihayetinde keskin nişancılığı hayat ideolojisi edinmiş oyuncular için tekrar şahane bir iş çıkmış ortaya. Hele oyunda bir üçüncü kısım var ki Spy Academy isimli bu kısımda başladığınız yerden çokça 250 metre ve üzeri baş uçurma imkanına sahipsiniz. Mermi düşüşünü de hesaba katıp, nefesleri tutup alınan uzak aralık vefatları nitekim bambaşka bir keyif. Ne yazık ki buna emsal çok fazla alan bulmak güç, bazen ufak sekanslarla önünüze geleni öldürebildiğiniz tepecikler oluyor ancak bilhassa ana vazifelere giderken mecburen sıcak çatışmaya girmek zorunda kalıyorsunuz. Ya da yapay zekanın aptallığına güvenerek büsbütün bilinmeyen bâtın koca tesisleri de patlatabilirsiniz. Fakat şayet oyununuzda diğer bir insan varsa ve sizi avlamaya çalışıyorsa o vakit bu seçenek ortadan kalkıyor ve işler hakikaten kızışmaya başlıyor. Sniper Seçkine 5 vaat ettiklerini layığıyla yerine getirmeyi başarmış, keskin nişancılığın hazzını muvaffakiyetle verebiliyor. Hazır Game Pass’de de varken en azından ana öyküye bir baht verin derim.