Cuphead çıkalı beş küsur sene oldu bildiğiniz üzere. Bu beş sene boyunca oyunu oynamayı erteledim de erteledim. Lakin hem bu ay DLC çıkacağından hem de biraz kendime şiddetli bir uğraş aradığımdan girişeyim dedim sonunda. Natürel bunu duyan Can durur mu, dedi haydi gel DLC’yi de yaz madem ve tada, işte buradayım.
İtiraf edeyim, geç oldu fakat bir o kadar güç de oldu Cuphead’i bitirmek. Bitirmek derken tüm başarımları toplamayı kastediyorum, yoksa tüm bosslardan S rank almaya çalışsam işim işti. O denli ya da bu türlü, bu 50 saatlik uzun ve yer yer çıldırmaların tabanını sıyırdığım bu macera, beni ziyadesiyle keyifli etti diyebilirim. 50 saatin kaçı DLC’ydi derseniz, her şeyi %100’lemek bir 14 saatimi aldı, ki düşününce birkaç saat daha kısa da sürebilirdi rahatlıkla. Yani bu müddet şahıstan şahsa değişecek olsa da, genel manada orjinal oyuna pek doyurucu bir içerik eklemiş diyebilirim The Delicious Last Course. Bu ortada hala fark etmediyseniz Delicious Last Course isminin baş harfleri de DLC oluyor, ben anladığımda ufak bir aydınlanma yaşamıştım da.
Ve karşınızda… Ms. Chalice!
Her ne kadar Cuphead oynanışı öyküye tercih eden bir imal da olsa âdettendir, girizgâhı DLC’nin öyküsüyle yapalım. Hani birinci oyundaki mozolelerde kendisini pembe hayaletlerden muhafazaya çalıştığımız Legendary Chalice, Türkçesiyle Efsanevi Kadeh isimli bir arkadaş vardı ya, her şey onun bizim kafadarlara haber uçurmasıyla başlıyor. Bu sefer ana oyuna eklenen dördüncü adada bulunan Chalice, hayalet formundan kurtulup tekrar fani bir vücuda kavuşmanın hayalindedir. Bu hayalini gerçekleştirmek için de Wondertart isimli bir tarta gereksinimi vardır; ancak tartın gereçleri de adaya dağılmış kısım sonu canavarlarında olduğundan bizimkilere yeni pataklama/pataklanma seanslarının yolu gözükür.
DLC’de natürel birinci dikkat çeken şey, Ms. Chalice’in oynanabilir karakter olarak oyuna eklenmiş olması. Hakikaten parry’sini dash formunda yapması, çift zıplama özelliği olması ve üç farklı harika hareketiyle hayli farklı bir oynanış sunuyor. Bilhassa benim üzere ana oyunun çabucak üstüne DLC’yi oynuyorsanız kas hafızası yüzünden alışması az bir şey sürse de, bir sefer ustalaşınca ortalığın tozunu attıracağınız bir karakter olmuş. Bilhassa kimi bossların net formda Chalice’in hareket setine paralel formda tasarlandığı hissine kapıldım. Sahiden de dövüşlerde şaşırtan derecede uygun işler çıkarılabiliyor yeni karakterimizle.
Tabii tek yenilik Chalice’in kendisi değil. Porkrind dükkân zincirini dördüncü adaya da uzatmış olduğundan, burada da alınabilecek yeni silah ve charmlar bulunmakta. Bunlardan bilhassa Crackfire bana sorarsanız oyunu bir tık kolaylaştırmış (tabii hala güç da, evvelki haline nazaran daha kolay). Özgün oyundaki Chaser’ın bir gibisi ancak ondan farklı olarak çok yeterli hasar veriyor düşmanlara. Convergence ve Twist-Up da pek düzgün silahlar, bilhassa Convergence’ın geniş menzilini ve ekstra hareketini pek bir tuttum. Charmlardan ise en dikkat çekicisinin Heart Ring olduğunu söyleyebilirim. 1, 3 ve 6. parryleriniz için ekstra can kazanmanızı sağlıyor. Yeni gelen silah ve charmları da ana oyunda kullanabileceğimiz düşünüldüğünde, çeşitli başarımları toplamak bir tık kolaylaşmış diyebilirim. Keşke ana oyunun başarımları için de DLC’yi bekletseymişim dedirttiler bana resmen. Bilhassa Heart Ring charmı ile parrylerin yalnızca harika doldurmak için değil, can doldurmak için de işe koşulabiliyor olması, oyunun kimi oyuncularca adil bulunmayan zorluğunu çok daha adil hale getirmiş katiyen.
Run & Gun yerine daha fazla parry!
Oyunda biri bilinmeyen olmak üzere tam yedi adet kısım sonu canavarı mevcut. Üstelik yanlışsız adımları atarsanız, bunlardan birinin zımnî bir fazı da mevcut. Bunlara ek olarak, Run and Gun kısımlarının yerini almış, silah ve charm kullanılamayan, büsbütün parry ile kazanılması gereken bir adet “mini boss savaşları” serisi var. Birinci oyundaki mozole kısımlarıyla kıyaslayanlar var bu kısımları; lakin bence hiç alakası yok. Bu ortada yalnızca parry mekaniğiyle boss savaşı mı olur demeyin, nitekim acayip orjinal olmuş bu savaşlar. Açıkçası bir adet daha Run and Gun kısmı görmek isterdim; fakat bu savaş serisi o kadar keyifli olmuş ki yalnızca çok çok minik bir şikâyet olarak not ettim bu yokluğu. Genel manada da ana oyundaki boss sayısının King Dice’ın yardakçılarını saymadan on dokuz olduğunu hatırlarsak, çok yeterli bir sayı bu. Üstelik çarçabuk tekrara düşülebilecek bir hede bu boss savaşları, hasebiyle hepsinin bu türlü farklı ve yeni hissettirebilmesi -sadece DLC özelinde değil, ana oyuna kıyasla da böyle- çok bedelli.
Cuphead’in görsel üslubu zati lisanlara pelesenk olmuş, burada tekrarlamanın gereği yok. Ancak birebir stilin DLC’de de muvaffakiyetle sürdürüldüğünü görmek çok beğenilen. Bazen bossların kendisi değil de animasyonların akıcılığı ve hoşluğu yüzünden ölmüş buluyorsunuz kendinizi. Tekrar bosslar birbirinden yaratıcı, yeniden âlâ manada hayal gücünü, makus manada da oyuncuyu zorlayan onlarca faz sizi bekliyor olacak. İt dalaşında kral olan bir küme savaş pilotu köpek, böceklerden konseyi bir mafya, buz temalı bir kültün liderliğini yapan göbekli bir büyücü amca bunlardan kimileri. Müzikler de birebir formda şahaneliklerini koruyor. Her şey hoş yani. Ha bir de başarımları kazanmakla ilgili eklenmiş gayretleri de oldukça sevdim. Bunlar daima DLC’nin ömrünü uzatan şeyler olarak göz dolduruyor.
Türkiye’de yaşamaktan daha kolay
Kısacası dolu dolu bir DLC ile karşımıza çıkmayı başarmış Studio MDHR. Üstelik bunu yaparken ana oyuna dair şikâyet edilen birtakım ögeleri törpülemeyi de becermiş bana sorarsanız. Evet, oyun hala sıkıntı ancak bence adil değil denecek boyutta da değil. Sonuçta büyük ölçüde kas hafızanıza bağlı olarak muvaffakiyetin geldiği acımasız bir oyun Cuphead ve tam da bu yüzden herkese nazaran değil. Lakin pratik yaptıkça daha âlâ olduğunuz ve son kertede zorluğu adil bir oyun bence. Demin de belirttiğim üzere, DLC ile gelen Ms. Chalice ve Heart Ring charmı bu durumu güzelce perçinlemiş.
İlk oyunu oynayanlar muhtemelen bu yazı yayınlandığında Inkwell Isle 4’teki vazifelerini çoktan tamamlamış olacak, o yüzden burada kelamım başkalarına: Oyunun zorluğu sizi korkutmuyorsa, en azından olağan zorlukta bu şaheseri muhakkak deneyimleyin. DLC ise esasen inanılmaz komik bir fiyatla satışa sunuldu. Naçizane tavsiyem yumulundur dostlar.
Cuphead’e kolay mod mu geldi? Yeni eklenen silah ve charmların oyunu kolaylaştırdığından yazıda bahsetmiştim. Bunların yanı sıra Hearty başarımının haber verdiği üzere, şayet gereken şeyleri yaparsanız kolay ve olağan zorluklarda tam tamına dokuz adet canla kısma başlayabiliyorsunuz. Pekala nedir gereken şeyler? Öncelikle envanterinizde Twin Heart isimli charmı seçmeniz gerekiyor. Sonrasında ise bir mühlet karakterinizi bir semazen üzere kendi ekseni etrafında döndürürseniz (analog sticki bir müddet 360 derece çevirin) eski dostumuz Djimmi ekranda beliriyor ve lisana benden ne dilersen modunda dokuz can muştusunu veriyor. Bu durum ana oyun için de geçerli, ancak A rank başarımları için bu stil uyanıklıklar geçerli değil, çünkü bu formda kazanabileceğiniz en yüksek rütbe B+ olabiliyor. |
Cuphead çıkalı beş küsur sene oldu bildiğiniz üzere. Bu beş sene boyunca oyunu oynamayı erteledim de erteledim. Lakin hem bu ay DLC çıkacağından hem de biraz kendime şiddetli bir uğraş aradığımdan girişeyim dedim sonunda. Natürel bunu duyan Can durur mu, dedi haydi gel DLC’yi de yaz madem ve tada, işte buradayım.
İtiraf edeyim, geç oldu fakat bir o kadar güç de oldu Cuphead’i bitirmek. Bitirmek derken tüm başarımları toplamayı kastediyorum, yoksa tüm bosslardan S rank almaya çalışsam işim işti. O denli ya da bu türlü, bu 50 saatlik uzun ve yer yer çıldırmaların tabanını sıyırdığım bu macera, beni ziyadesiyle keyifli etti diyebilirim. 50 saatin kaçı DLC’ydi derseniz, her şeyi %100’lemek bir 14 saatimi aldı, ki düşününce birkaç saat daha kısa da sürebilirdi rahatlıkla. Yani bu müddet şahıstan şahsa değişecek olsa da, genel manada orjinal oyuna pek doyurucu bir içerik eklemiş diyebilirim The Delicious Last Course. Bu ortada hala fark etmediyseniz Delicious Last Course isminin baş harfleri de DLC oluyor, ben anladığımda ufak bir aydınlanma yaşamıştım da.
Ve karşınızda… Ms. Chalice!
Her ne kadar Cuphead oynanışı öyküye tercih eden bir imal da olsa âdettendir, girizgâhı DLC’nin öyküsüyle yapalım. Hani birinci oyundaki mozolelerde kendisini pembe hayaletlerden muhafazaya çalıştığımız Legendary Chalice, Türkçesiyle Efsanevi Kadeh isimli bir arkadaş vardı ya, her şey onun bizim kafadarlara haber uçurmasıyla başlıyor. Bu sefer ana oyuna eklenen dördüncü adada bulunan Chalice, hayalet formundan kurtulup tekrar fani bir vücuda kavuşmanın hayalindedir. Bu hayalini gerçekleştirmek için de Wondertart isimli bir tarta gereksinimi vardır; ancak tartın gereçleri de adaya dağılmış kısım sonu canavarlarında olduğundan bizimkilere yeni pataklama/pataklanma seanslarının yolu gözükür.
DLC’de natürel birinci dikkat çeken şey, Ms. Chalice’in oynanabilir karakter olarak oyuna eklenmiş olması. Hakikaten parry’sini dash formunda yapması, çift zıplama özelliği olması ve üç farklı harika hareketiyle hayli farklı bir oynanış sunuyor. Bilhassa benim üzere ana oyunun çabucak üstüne DLC’yi oynuyorsanız kas hafızası yüzünden alışması az bir şey sürse de, bir sefer ustalaşınca ortalığın tozunu attıracağınız bir karakter olmuş. Bilhassa kimi bossların net formda Chalice’in hareket setine paralel formda tasarlandığı hissine kapıldım. Sahiden de dövüşlerde şaşırtan derecede uygun işler çıkarılabiliyor yeni karakterimizle.
Tabii tek yenilik Chalice’in kendisi değil. Porkrind dükkân zincirini dördüncü adaya da uzatmış olduğundan, burada da alınabilecek yeni silah ve charmlar bulunmakta. Bunlardan bilhassa Crackfire bana sorarsanız oyunu bir tık kolaylaştırmış (tabii hala güç da, evvelki haline nazaran daha kolay). Özgün oyundaki Chaser’ın bir gibisi ancak ondan farklı olarak çok yeterli hasar veriyor düşmanlara. Convergence ve Twist-Up da pek düzgün silahlar, bilhassa Convergence’ın geniş menzilini ve ekstra hareketini pek bir tuttum. Charmlardan ise en dikkat çekicisinin Heart Ring olduğunu söyleyebilirim. 1, 3 ve 6. parryleriniz için ekstra can kazanmanızı sağlıyor. Yeni gelen silah ve charmları da ana oyunda kullanabileceğimiz düşünüldüğünde, çeşitli başarımları toplamak bir tık kolaylaşmış diyebilirim. Keşke ana oyunun başarımları için de DLC’yi bekletseymişim dedirttiler bana resmen. Bilhassa Heart Ring charmı ile parrylerin yalnızca harika doldurmak için değil, can doldurmak için de işe koşulabiliyor olması, oyunun kimi oyuncularca adil bulunmayan zorluğunu çok daha adil hale getirmiş katiyen.
Run & Gun yerine daha fazla parry!
Oyunda biri bilinmeyen olmak üzere tam yedi adet kısım sonu canavarı mevcut. Üstelik yanlışsız adımları atarsanız, bunlardan birinin zımnî bir fazı da mevcut. Bunlara ek olarak, Run and Gun kısımlarının yerini almış, silah ve charm kullanılamayan, büsbütün parry ile kazanılması gereken bir adet “mini boss savaşları” serisi var. Birinci oyundaki mozole kısımlarıyla kıyaslayanlar var bu kısımları; lakin bence hiç alakası yok. Bu ortada yalnızca parry mekaniğiyle boss savaşı mı olur demeyin, nitekim acayip orjinal olmuş bu savaşlar. Açıkçası bir adet daha Run and Gun kısmı görmek isterdim; fakat bu savaş serisi o kadar keyifli olmuş ki yalnızca çok çok minik bir şikâyet olarak not ettim bu yokluğu. Genel manada da ana oyundaki boss sayısının King Dice’ın yardakçılarını saymadan on dokuz olduğunu hatırlarsak, çok yeterli bir sayı bu. Üstelik çarçabuk tekrara düşülebilecek bir hede bu boss savaşları, hasebiyle hepsinin bu türlü farklı ve yeni hissettirebilmesi -sadece DLC özelinde değil, ana oyuna kıyasla da böyle- çok bedelli.
Cuphead’in görsel üslubu zati lisanlara pelesenk olmuş, burada tekrarlamanın gereği yok. Ancak birebir stilin DLC’de de muvaffakiyetle sürdürüldüğünü görmek çok beğenilen. Bazen bossların kendisi değil de animasyonların akıcılığı ve hoşluğu yüzünden ölmüş buluyorsunuz kendinizi. Tekrar bosslar birbirinden yaratıcı, yeniden âlâ manada hayal gücünü, makus manada da oyuncuyu zorlayan onlarca faz sizi bekliyor olacak. İt dalaşında kral olan bir küme savaş pilotu köpek, böceklerden konseyi bir mafya, buz temalı bir kültün liderliğini yapan göbekli bir büyücü amca bunlardan kimileri. Müzikler de birebir formda şahaneliklerini koruyor. Her şey hoş yani. Ha bir de başarımları kazanmakla ilgili eklenmiş gayretleri de oldukça sevdim. Bunlar daima DLC’nin ömrünü uzatan şeyler olarak göz dolduruyor.
Türkiye’de yaşamaktan daha kolay
Kısacası dolu dolu bir DLC ile karşımıza çıkmayı başarmış Studio MDHR. Üstelik bunu yaparken ana oyuna dair şikâyet edilen birtakım ögeleri törpülemeyi de becermiş bana sorarsanız. Evet, oyun hala sıkıntı ancak bence adil değil denecek boyutta da değil. Sonuçta büyük ölçüde kas hafızanıza bağlı olarak muvaffakiyetin geldiği acımasız bir oyun Cuphead ve tam da bu yüzden herkese nazaran değil. Lakin pratik yaptıkça daha âlâ olduğunuz ve son kertede zorluğu adil bir oyun bence. Demin de belirttiğim üzere, DLC ile gelen Ms. Chalice ve Heart Ring charmı bu durumu güzelce perçinlemiş.
İlk oyunu oynayanlar muhtemelen bu yazı yayınlandığında Inkwell Isle 4’teki vazifelerini çoktan tamamlamış olacak, o yüzden burada kelamım başkalarına: Oyunun zorluğu sizi korkutmuyorsa, en azından olağan zorlukta bu şaheseri muhakkak deneyimleyin. DLC ise esasen inanılmaz komik bir fiyatla satışa sunuldu. Naçizane tavsiyem yumulundur dostlar.
Cuphead’e kolay mod mu geldi? Yeni eklenen silah ve charmların oyunu kolaylaştırdığından yazıda bahsetmiştim. Bunların yanı sıra Hearty başarımının haber verdiği üzere, şayet gereken şeyleri yaparsanız kolay ve olağan zorluklarda tam tamına dokuz adet canla kısma başlayabiliyorsunuz. Pekala nedir gereken şeyler? Öncelikle envanterinizde Twin Heart isimli charmı seçmeniz gerekiyor. Sonrasında ise bir mühlet karakterinizi bir semazen üzere kendi ekseni etrafında döndürürseniz (analog sticki bir müddet 360 derece çevirin) eski dostumuz Djimmi ekranda beliriyor ve lisana benden ne dilersen modunda dokuz can muştusunu veriyor. Bu durum ana oyun için de geçerli, ancak A rank başarımları için bu stil uyanıklıklar geçerli değil, çünkü bu formda kazanabileceğiniz en yüksek rütbe B+ olabiliyor. |