Eğer o ayın bomba oyununu incelemiyorsanız genel olarak çok sıra dışı üretimlerin elinize düşme bahtı azdır. Firmalar yapımcılardan belli bir oranda para kazandıracak üretimler üretmelerini istiyorlar. Neon White üzere bir oyun için üretimcileri ikna etmeye çalıştığınızı düşünebiliyor musunuz? “Hem Mirror’s Edge üzere olacak hem kart sistemi olacak ancak kartlar silah da olacak. Bir de bunun üstüne ziyadesiyle ustalık isteyen kısımlarla dolu olacak”
Ben bir yatırımcı olsam şahsen bu türlü bir fikre asla para ve vakit ayırmazdım. Tahminen de bu yüzden bir yatırımcı değilim zira Neon White sahiden eşsiz ve bir o kadar da sıra dışı bir imal olmuş.
Neon White üzere garip oyunları oynamaya bayılıyorum ancak değişik usullerinden ötürü nasıl bir oyun olduğunu açıklamak da bayağı sıkıntı oluyor. Oyun özünde silahlar içeren bir parkur oyunu. Neon’lar aslında cennette bulunan günahkârlar ve vazifeleri aşağıya geri dönerek oradaki iblisleri avlamak. İblislerin bulundukları bölgeler bahtımıza mükemmel parkurlardan yapılmış. Oyuna ismini veren White da bu avcılardan biri olarak bahtını değiştirmeye çalışıyor. Düz bir parkur oyununa nazaran Neon White’ın epey enteresan bir kıssası var. Fazla ayrıntıya girip keyfinizi kaçırmak istemem lakin oyunu biraz da bu yüzden oynadığımı söylersem inanın abartmış olmam.
Diyelim White’ı aldık ve kendimizi bir parkurda bulduk. Artık bu kısımda gezerek bütün şeytanları olabildiğince çabuk temizlemek gerekiyor. Oyunda kullandığınız bütün yetenekler ve silahlar aslında birebir kartların içinde toplanmış durumdalar. Bulduğunuz kartlarla düşmanlara farklı silahlarla ateş edebiliyor yahut kartları feda ederek zımnî özelliklerini kullanabiliyorsunuz. Örneğin “Purify” isimli kart 35 kurşunlu bir taramalı tüfek üzere çalışırken, elden çıkarıldığında kalabalık kümeleri anında haklayan bir bomba fırlatılmasını sağlıyor. Tekrar en çok kullanacağınız kartlardan biri olan “GodSpeed”’in Rail Gun gibisi tek vuruşta oturtan lakin yavaş dolan bir tüfek veriyor. “Godspeed” elden çıktığındaysa White neredeyse biri onu tutup da ileri fırlatmış üzere uçar halde buluyor. Elbette oyunda bu kartlar rastgele dağıtılmış değiller. Her kısmın kendine uygun bir stratejisi ve taktiği var. Aslında ilerleyen kısımlarda yalnızca bütün şeytanları temizlemek yahut kısmı bitirmek de kâfi olmuyor. Şayet makul bir mühletin altında kalırsanız bir sonraki kısma geçmeniz mümkün olmuyor. Bu yüzden tıpkı kısımları tekrar tekrar oynayarak en güzel süreyi yakalamaya çalışmanız gerekiyor. Bazen vakit aralığı o kadar küçük oluyor ki bir saniye erken zıplamanız yahut süratli öldürülen bir düşman kısmı geçip geçmemek ortasındaki farkı yaratabiliyor.
Switch’i vurmasınlar!
Peki bu kadar hassasiyet isteyen bir oyunu Switch’de oynamak ne kadar uygun bir fikir? Açıkçası ben çok rahat oynayacağımı beklemiyordum lakin sahiden oynanıyor. Öncelikle oyunun çok güzel bir görsel lisanı olduğu halde sistemi çok zorlamadığı için akıcılık sıkıntıları yok. Nişan almak oyunun kritik noktası fakat bunu da oyun kolunu çevirerek “Gyro” denetimlerle pek rahat biçimde hallediyorsunuz. Elbette bir Klavye-Mouse kadar rahat değil fakat Neon White Switch’te de pek oynanabilir durumda. Oyun saniyede 60 kareyle çalışıyor. Angel Matrix bu akıcılığı sağlamak için oyundaki pek çok modeli ve efekti switch’e özel olarak baştan yapmış. Bu kadar uğraştıklarına da mutlaka değmiş. Nintendo oyunlarını saymazsak uzun müddettir birinci sefer 60 kareyle akan bir Switch oyunu görüyorum. Bunun Neon White üzere özel bir oyun olması da ekstra bir artı olmuş.
Neon White bütün övgülerime karşın her oyuncuya nazaran bir üretim değil. Şayet kısımları tekrar tekrar oynayıp alternatif rotalar arama ve harika skorlar yapmaya çalışma fikri hoşunuza gitmiyorsa Neon White’ın size sunabileceği öteki bir şey yok. Tekrar de birbirinin gibisi oyunların yağdığı bu periyotta Neon White üzere oyunu oynadığım için çok ancak çok memnunum. Umarım Neon White’ın başarısı bu şekil “riskli ve deneysel” üretimlere ilham olur.